Делувам како човек кој стварно жали што живее во земјава, меѓутоа немам една причина која може да ме натера да го сменам мојот став.
Денес сакам да зборувам за предрасудите.
Ја тераме Македонија кон ЕУ. Ја тераме Македонија кон ЈуЕсЕј... Ја тераме Македонија кон сè што нарекуваме high-developed country.
Правиме измени во закони, приспособуваме стандарди, имплементираме работи кои не одговараат ниту најмалку на било кој аспект од нашиот начин на живот.
Да не должам многу, правиме сè што го прават и оние наши земји - идоли.
Но до каде сме со свеста? До каде сме со начинот на кој го прифаќаме светот? Убаво е како тоа ние гледаме со широко отворени очи, но лошо е како срцата ни се затворени према сите тие шаренила кои доаѓаат од надвор.
Сè повеќе и повеќе ме изненадува фактот дека и покрај очекуваното, новите генерации да се развиваат во духот на либералноста, во правецот во кој се тера едно отворено општество, сме тргнале во насоката која се зацртала пред некои си 50 години.
Тогаш машко без влакна на градите било срамота. Маж без бркови не бил маж. Жена во минич била растурикуќа. Жена која сака да работи а не 24/7 да гледа деца не била жена.
И ете, денес, толку време подоцна, со толкава желба за напредок, не сме ги заборавиле овие работи, туку малку сме ги предефинирале. Маж што се депилира е педер. Розева боја е женска боја. Жена што игра фудбал е машкоданка (what the fuck е со зборов). Мажот не треба да се грижи за личната хигиена (креми за лице, маникири и педикири), затоа што тоа била женска работа. Жените со миничи од растурикуќи станаа секс објекти. Прегратка на жена со жена е убаво пошо буди лезбејски фантазии кај мажите. Прегратка маж со маж е за тепање, пошо мажите не треба да изразуваат никакви чувства, па автоматски се педери...
Ако машко има Џастин Бибер фризура, е педер. Ако женско има таква фризура е лезбејка или најмалку бисексуалка. Девојката што сака да си се поднапие кога излага е лесна алкохоличарка која секој може да ја легне. Дечкото шо се прај летва е највечи фраер у град иако не му е срам да се измоча на сред плоштад.
И муабетов, тераме мажите секогаш над жените. Тераме сфаќања од 14 век ако не и порано.
Другарство помеѓу машко и женско не може да има... Нели, турско време, се фати ли некој за рака, одма свадбата... Па ете сега, ко во гени да е врежан фактот дека од сето тоа си излага брак.
Имаме и некое грдо правило дека мора да се заврши факултет (ова дел од новиот свет), ама па и дека жената мора да роди до 22-23 години пошо после веќе стара ќе била (бабите наши на 18 и на 19 имаат раѓано).
Она па што можеби и највеќе ми иде на нерви е она пустото квазипатриотизирање кое ако не го почитуваш, автоматски си предавник на државата а тоа те прави се најдолно.
Не знам веќе на кој начин можам да презентирам пред луѓето дека либерално општество не значи да не бидеш нечиј роб, туку дека значи ДЕКА МОЖЕШ ДА ПРАВИШ ШТО САКАШ. Сите се пукаат со либерализмот кој го поседуваат, а на прашање поставено на студенти на медицински факултет :Што би направиле доколку во ординација ви дојде пациент и ви каже дека е геј?, добвате одговори од типот на :Ќе го утепам, ќе го кастрирам, ќе го избркам...
Имаме некои затворени сфаќања (она што нели популарно го нарекуваме предрасуди) кои не ни даваат да ги гледаме работите од сите агли, туку како коњите сме си, насочени со погледот во само една точка. Стануваме робови на она од кое толку сакаме да избегаме, а самите не го пуштаме да се оддалечи од нас. Остануваме закопани во минатото, а посегнуваме раце кон иднината.
Проблемот не е во тоа што треба време да се привикнеме на новите работи и да забораивме на стегите. Проблемот е во тоа што се плашиме од новини. Се плашиме да мрднеме едно скалило погоре во моралната еволуција незнаејќи дека она е тоа кое пред се ќе треба да го направиме за да биднеме исти со земјите према кои ги градиме нашите аспирации.
Не сакам да бидам јас тој кој ќе пробува да воведе некакви промени, затоа што сакам јас да бидам дел од либерална средина. Можеби звучи кукавички и некој ќе рече ако не превземаш ништо не се буни, ама во Македонијава наша што и да сакаш за да го постигнеш треба да превртиш и небо и земја. Мислам дека никој нема сила за сам да започне такво нешто. Камо ли па воопшто да успее во тоа.
За ова се бара колективност, а кај нас ја нема.
Денес сакам да зборувам за предрасудите.
Ја тераме Македонија кон ЕУ. Ја тераме Македонија кон ЈуЕсЕј... Ја тераме Македонија кон сè што нарекуваме high-developed country.
Правиме измени во закони, приспособуваме стандарди, имплементираме работи кои не одговараат ниту најмалку на било кој аспект од нашиот начин на живот.
Да не должам многу, правиме сè што го прават и оние наши земји - идоли.
Но до каде сме со свеста? До каде сме со начинот на кој го прифаќаме светот? Убаво е како тоа ние гледаме со широко отворени очи, но лошо е како срцата ни се затворени према сите тие шаренила кои доаѓаат од надвор.
Сè повеќе и повеќе ме изненадува фактот дека и покрај очекуваното, новите генерации да се развиваат во духот на либералноста, во правецот во кој се тера едно отворено општество, сме тргнале во насоката која се зацртала пред некои си 50 години.
Тогаш машко без влакна на градите било срамота. Маж без бркови не бил маж. Жена во минич била растурикуќа. Жена која сака да работи а не 24/7 да гледа деца не била жена.
И ете, денес, толку време подоцна, со толкава желба за напредок, не сме ги заборавиле овие работи, туку малку сме ги предефинирале. Маж што се депилира е педер. Розева боја е женска боја. Жена што игра фудбал е машкоданка (what the fuck е со зборов). Мажот не треба да се грижи за личната хигиена (креми за лице, маникири и педикири), затоа што тоа била женска работа. Жените со миничи од растурикуќи станаа секс објекти. Прегратка на жена со жена е убаво пошо буди лезбејски фантазии кај мажите. Прегратка маж со маж е за тепање, пошо мажите не треба да изразуваат никакви чувства, па автоматски се педери...
Ако машко има Џастин Бибер фризура, е педер. Ако женско има таква фризура е лезбејка или најмалку бисексуалка. Девојката што сака да си се поднапие кога излага е лесна алкохоличарка која секој може да ја легне. Дечкото шо се прај летва е највечи фраер у град иако не му е срам да се измоча на сред плоштад.
И муабетов, тераме мажите секогаш над жените. Тераме сфаќања од 14 век ако не и порано.
Другарство помеѓу машко и женско не може да има... Нели, турско време, се фати ли некој за рака, одма свадбата... Па ете сега, ко во гени да е врежан фактот дека од сето тоа си излага брак.
Имаме и некое грдо правило дека мора да се заврши факултет (ова дел од новиот свет), ама па и дека жената мора да роди до 22-23 години пошо после веќе стара ќе била (бабите наши на 18 и на 19 имаат раѓано).
Она па што можеби и највеќе ми иде на нерви е она пустото квазипатриотизирање кое ако не го почитуваш, автоматски си предавник на државата а тоа те прави се најдолно.
Не знам веќе на кој начин можам да презентирам пред луѓето дека либерално општество не значи да не бидеш нечиј роб, туку дека значи ДЕКА МОЖЕШ ДА ПРАВИШ ШТО САКАШ. Сите се пукаат со либерализмот кој го поседуваат, а на прашање поставено на студенти на медицински факултет :Што би направиле доколку во ординација ви дојде пациент и ви каже дека е геј?, добвате одговори од типот на :Ќе го утепам, ќе го кастрирам, ќе го избркам...
Имаме некои затворени сфаќања (она што нели популарно го нарекуваме предрасуди) кои не ни даваат да ги гледаме работите од сите агли, туку како коњите сме си, насочени со погледот во само една точка. Стануваме робови на она од кое толку сакаме да избегаме, а самите не го пуштаме да се оддалечи од нас. Остануваме закопани во минатото, а посегнуваме раце кон иднината.
Проблемот не е во тоа што треба време да се привикнеме на новите работи и да забораивме на стегите. Проблемот е во тоа што се плашиме од новини. Се плашиме да мрднеме едно скалило погоре во моралната еволуција незнаејќи дека она е тоа кое пред се ќе треба да го направиме за да биднеме исти со земјите према кои ги градиме нашите аспирации.
Не сакам да бидам јас тој кој ќе пробува да воведе некакви промени, затоа што сакам јас да бидам дел од либерална средина. Можеби звучи кукавички и некој ќе рече ако не превземаш ништо не се буни, ама во Македонијава наша што и да сакаш за да го постигнеш треба да превртиш и небо и земја. Мислам дека никој нема сила за сам да започне такво нешто. Камо ли па воопшто да успее во тоа.
За ова се бара колективност, а кај нас ја нема.