Skip to main content

Хомосексуалноста не е болест

После неколку жестоки дебати со доста луѓе на оваа тема, едноставно имам потреба мислењево мое да го споделам и јавно во однос на тоа дали хомосексуалноста е болест или не.

Луѓе бе, гените одредуваат физички особини на луѓето. Боја на коса, на очи, тен на кожа, форма на лице, конструкција на тело, висина, пол...
Е сега, кај хомосексуалците, по неколку истражувања утврдено е дека дел од хипоталамусот кој предизвика возбудување реагира повеќе на мириси кои содржат тестостерон (машки хормон), додека кај стрејт мажите истиот овој центар во хипоталамусот станувал активен при мириси со естроген (женски хормон). Нели, стрејт девојките би се возбудувале на мириси кои содржат тестостерон, што е нормално.
Од тука можеме да заклучиме дека доколку хомосексуалноста е болест, тогаш треба да биде болест и она што се јавува кај стрејт девојките во однос на мажите. Доколку реагирањето на хипоталамусот на тестостерон кај гејовите се смета за болест, тогаш фактички, секоја можна стрејт жена на светов пати од истата болест, бидејќи хипоталамусот и на неа и реагира на мириси во кои има тестостерон.

БОЛЕСТ е нешто кое што предизвикува промени во организмот при што истиот и го уништува, односно како што Википедија љуби да каже:

Болест (на лат. morbus) е длабоко и трајно нарушување од нормалната животна дејност на организмот, придружено со структурни и функционални измени во него.

Кога ќе најдете кој умрел поради својата сексуална ориентација (оставете ги на страна СПБ, затоа што тие се и те како редовни и помеѓу стрејт луѓето) како последица на структурни и функционални измени на организмот, тогаш ќе можете хомосексуалноста да ја класифицирате како болест.
Во спротивно, напразно одите со глава во ѕид против фактите

Popular posts from this blog

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for

Пролет во есен

Есен е. Природата почнува да се повлекува, да умира, да исчезнува. Небото почнува сè почесто да плаче за многуте бои кои се губат и се заменуваат со сивилото на ладот. Се раѓа една општоприфатена депресија. Шеташ по улица и во сечии очи, дури и во оние насмеаните, наоѓаш по некоја ронка меланхолија која успева да допре до тебе и да почне полека да те претопува во општиот хаос на недефинирани емоции. Од очила за сонце, преминуваш во влечење на чадор за дожд кој ти треба најмногу оној пат кога ќе го заборавиш дома или на факултет. Наутро, ја вадиш ногата од под ќебе и сфаќаш дека ќе ти треба сета сила на светот за да се измолкнеш од топлината и сигурноста на креветот и да стапнеш во ладот на денот исполнет со обврски кои поради недостаток на сонце ќе бидат минимум три пати потешки. Вировите по улица ги користиш како огледало за некој паралелелн универзум во кој се надеваш дека енергијата нема да ти биде исцицана од депресијата на околината. Погледнуваш надолу, кон еден вир и се соочува

Скопје и ноќниот живот

Не знам дали е до мене (не е!) или до градот наш насушен, ама постов ќе го почнам директно со потенцирање на неговата цел - НОЌНИОТ ЖИВОТ У ГРАДОВ Е СРАЊЕ! Ако тргнете во петок вечер да излезете, без притоа да немате некаде резервација, шансите да најдете место се нула. Скопје е веројатно првиот град во светот каде се резервираат места на шанк. Од кога по ѓаволите шанкот е нешто што се резервира?! Као, ако е празно, застануваш пиеш и си идеш, ако не е само си идеш и тоа е тоа. Вториот агол од кој можете да го разгледате нашиот ноќен живот е изборот на локали каде може да отидете. Не знам, 10 нека се преку сила. Години уназад се истите локали само шо на година дена менуваат име и лик, две недели има поразлична музика и концепт на забави и после тоа - сè по старо. - Беше у тоа новото на плоштад? Многу е добро, се вика 'рендомиме'. - Не беше тоа 'претходнорендомиме'? - Па да ама се смени газдата и внатре малку ентериерот и сеа е многу кул место. * исти фаци, иста