Skip to main content

Follow me

Никогаш не бев способен да седнам и да напишам нешто што на доволно јасен начин ќе ги изнесе работите кои сакам да им ги кажам на најдрагите. Најлесно ми беше да ги погледнам во очи и да им пренесам дел од сигурноста, поддршката и вербата која им ја нудам со еден навидум обичен поглед.
Ќе пробам да го доловам преку стиховите од River на Emeli Sandè она што погоре накратко го опишав.

Верувам дека секој од вас има по некоја личност на која сака да и помогне да успее и да постигне нешто повеќе од материјално задоволство.

Понекогаш остануваме неслушнати токму кога сакаме да помогнеме

See maybe I'm too quiet for ya,
You probably never noticed me,
But if you're too big to follow rivers,
How you ever gonna find the sea.

Пробуваме да бидеме оние кои ќе го направат патувањето кон целта полесно само затоа што туѓата среќа е и наша.

So follow me, I'll be your river river,
I'll do the running for ya, follow me,
I'll be your river river, I'll move the mountains for ya,
Follow me, I'll be your river river,
I'm here to keep you floating, follow me,
I'll be your river river, river river, yea

Даваме сè од себе за да разубавиме нечиј живот, знаејќи дека личноста е доволно вредна и заслужува наша пожртвуваност.

If all you want are answers to your questions,
And you can't seem to find no love for free,
If you're lookin' for the right direction,
Then darling look for me.

И покрај тоа што знаеме дека сами по себе не сме решението и единствениот пат кон крајната дестинација, сепак остануваме да го олесниме товарот кој доаѓа со самото патување.

See, I can't make the loan much lighter,
I just need you to confide in me,
But if you're to proud to follow rivers,
How are you ever gonna find the sea

Секогаш пробуваме да дадеме до знаење дека без разлика на сè, колку и времето да нè раздели, секогаш ќе ги имаме тие неколку посебни личности за кои сме спремни да одиме против цел свет само за да можеме утре да им бидеме потпората која некогаш ја гледале во нас и можеби и недоволно ја искористиле.

Where ever you are standing,
I will be by your side,
Through the good through the bad, I'll never be hard to find,
So where ever you are standing, yea, I will be by your side,
Through the good through the bad, I'll never be hard to find.

На крај, би сакал на момент да размислите дали имате некоја ваква личност во вашиот живот и дали можеби има некој кој за вас би го направил сето она од погоре. Доколку одговарате на барем еден од овие два услови, сметајте се себе за среќна личност и не заборавајте да го цените она што другите се спремни да го направат за вас.




Popular posts from this blog

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for

Пролет во есен

Есен е. Природата почнува да се повлекува, да умира, да исчезнува. Небото почнува сè почесто да плаче за многуте бои кои се губат и се заменуваат со сивилото на ладот. Се раѓа една општоприфатена депресија. Шеташ по улица и во сечии очи, дури и во оние насмеаните, наоѓаш по некоја ронка меланхолија која успева да допре до тебе и да почне полека да те претопува во општиот хаос на недефинирани емоции. Од очила за сонце, преминуваш во влечење на чадор за дожд кој ти треба најмногу оној пат кога ќе го заборавиш дома или на факултет. Наутро, ја вадиш ногата од под ќебе и сфаќаш дека ќе ти треба сета сила на светот за да се измолкнеш од топлината и сигурноста на креветот и да стапнеш во ладот на денот исполнет со обврски кои поради недостаток на сонце ќе бидат минимум три пати потешки. Вировите по улица ги користиш како огледало за некој паралелелн универзум во кој се надеваш дека енергијата нема да ти биде исцицана од депресијата на околината. Погледнуваш надолу, кон еден вир и се соочува

Скопје и ноќниот живот

Не знам дали е до мене (не е!) или до градот наш насушен, ама постов ќе го почнам директно со потенцирање на неговата цел - НОЌНИОТ ЖИВОТ У ГРАДОВ Е СРАЊЕ! Ако тргнете во петок вечер да излезете, без притоа да немате некаде резервација, шансите да најдете место се нула. Скопје е веројатно првиот град во светот каде се резервираат места на шанк. Од кога по ѓаволите шанкот е нешто што се резервира?! Као, ако е празно, застануваш пиеш и си идеш, ако не е само си идеш и тоа е тоа. Вториот агол од кој можете да го разгледате нашиот ноќен живот е изборот на локали каде може да отидете. Не знам, 10 нека се преку сила. Години уназад се истите локали само шо на година дена менуваат име и лик, две недели има поразлична музика и концепт на забави и после тоа - сè по старо. - Беше у тоа новото на плоштад? Многу е добро, се вика 'рендомиме'. - Не беше тоа 'претходнорендомиме'? - Па да ама се смени газдата и внатре малку ентериерот и сеа е многу кул место. * исти фаци, иста