Skip to main content

Попусти

Такви сме, такви и ќе останеме.
Нептун во Mr.Bricolage пред некое време и денес dm во трговски.
Би сакал да бевме малку поцивилизирани ко народ. Да имавме малце достоинство за да не дозволиме да стапнеме врз туѓа нога само за да земеме нешто прред другите. Да не дозволиме да бидеме баш она што трговците го бараат од народот - споулавена багра на ненаситни суштества кои рушат сè пред себе за да добијат малку повеќе од другите.
Ги сфаќам попустите кои се прават на крај од секоја сезона во бутици, на почеток на школска година за купување школски прибор, на почеток на сезона на одредени овошја и зеленчуци па дури и повремените попусти во автосалоните кога пристигаат новите модели па старите идат со некои пониски цени.
Највеќе па ги разбирам попустите како оние во Непутн и во dm кога сакате за отварањето да привлечете што е можно повеќе луѓе. Ама, given the fact дека живееме во средина во која гомната да се продаваа и да паднеа на пола цена луѓето ќе се затрчаа да земат и од нив, треба да нè натера да се подзамислиме до кој степен сме стигнати.
И јас сакам место да даам 3500 за парфемот да го зеам за 1750, сакам и телевизор нов наместо за 28000 да го зеам за 19000. Сакам и фала богу кола од 24000 евра која сега паднала на 21000 да ми се паркира пред зграда.
Ама не го сакам тоа по цена да треба да се понашам онака како што по сликите и коментарите видов дека се понашале луѓето денес пред dm, или на отварањето на Mr.Bricolage.
Добро бе мајко му, на среде работен ден толку луѓе успеаа да се напикаат во толкацка продавница? Иде ли некој на работа? Има ли некој обврски низ дома, ручек да направи, деца да изгледа? Се обидува ли некој да мрдне од местото на кое се жали дека му е лошо вложувајќи некаков труд? Или ајде, ќе идеме ќе се испогазиме меѓу себе, повеќето шо ќе влезат и тие 50% попуст ќе им се видат малце и одма ќе излезат надевајќи се дека сепак ќе добијат од оние малине парфемчиња ко орифлејм шо ги даваше ко тестери колку да осетат нешто за џабе.
Како па да не изговор дека народот нема пари. Сите со смартфони у раце, сите по кафиња испоседнати 24/7, сите со ново парче облека преку една до две недели, сите на шопинзи наваму - натаму, се фрлаат пари по free-shops за парфеми, патики, тренерки, храна и на крај ќе немаат истите пари тука да ги купат работите шо им требаат па ајдеее ќе се фрлиме на попуст пошо кај нас се нема леб да се јаде.
Лично познавам неколку луѓе кои ќе отидат не од шо ги интересира шо и како има таму, туку поради фактот дека некој ќе земе нешто на попуст, па зошто да не пробаат и они. Као, зошто он да го купи поефитно денес, а јас не - па макар тоа било и по цена децата покасно да си идат од градинка пошо не си стигнал на време да ги земеш.
Сакаме почит од другите, а не гледаме колку примитивно се понашаме.
За нас буквално важат оние вицовине:

  • - Како да натераш евреи да се потепаат? Фрли им паричка.  (не ширам расизам туку користам прилика да изразам став преку претходно прикажани ситуации) 
  • - Како да натераш попови очи да си извадат? - Фрли им дете.


Кај нас шо и да сакаш да направиш доволно е нешто на попуст да ставиш - било тоа потребно или не, добар процент од популацијата ќе излезе и ќе го купи и на крај истото тоа има големи шанси да заврши запоставено и да фаќа прашина во некој дел од домот.
Секако, од утре натаму - сите со кесите од dm на рака закачени. Фрлајте се што е Unique, Cosmo или било која друга специјализирана продавница. Тргнете SPRFLD кеси, запоставете Terranova, New Yorker, Lacoste, Y-London, Bata и било која друга поизвикана марка. Па дури и да си купите нешто од таму префрлајте у кесата од dm и истата не заборавајте да ја користите најмалку 2-3 месеци дур не дојде следен попуст и не идете да купите нешто. Повторете го ова по обновување на кесата. И не заборавајте, најважажно е да имате нешто од dm сега, не гледајте дали ви треба или не.

Одјава до следен попуст и фрлете поглед на ситуацијата од денес.




Popular posts from this blog

Баба ми

Годинава излезе да е онаа преку 2-3 години коа се кречи дома па коа се ротира мебел па коа се прередува сè што ќе се најде дома, нели за да се освежи атмосферата и целиот ентериер. И фала богу успеав да ги натерам мајка ми и брат ми да попуштат и да почнеме да фрламе некои стари работи кои зафаќаат место, никако не се користат и само пречат. Трета недела како сме растурени дома и еве денес почна крајот. Се намести сè кај што треба да биде, се средивме и ние малку и остана сеа само селектирањето на работите шо ќе си одат и тие шо ќе останат. Недела. Глупа недела. Ден пред работа. Пред 5 ултра напукани денови со обврски. И ден кога брат ми излага и останувам сам да разгледам шо ќе лета у канта шо ќе остане дома да потсеќа на минатото. И седнувам така, кутија по кутија, сè што стоело под спалната да прочепкам, да видам. Налетувам на една кутија со пликоа. Зелени, жолти, бели, црвени. Секакви пликоа. Отворам во нив, и напикани по неколку честитки, онака на купче по 5-6 за да не с

Фаца сум

Китовите од Данска. Денес за тоа се фатија да мудруваат дека не требало да им се придава толку значење. Демек децата во Африка биле поважни, децата во Африка би дале сè за да го имаат вниманието кое им се посвети на китовите денес. Истите тие луѓе кои денес мрчат за китовите во корист на афричките деца, утре кога секој од нас ќе стави статус дека треба да се подигне свеста за животот на децата во Африка, ќе промрчи како тоа ние на правиме нишо конкретно и само пишуваме статуси. Тогаш децата во Африка ќе станат сосем неважни, откако претходно веќе ги искористиле како материјал за споредба со данските китови. Не сфаќам, задоволство ли е да седнеш и да мрчнеш било каде, на било што без ниту малце да размислиш дали си во право? Влегува ли како искуство во CV она што сè повеќе станува главен тренд по социјалниве мрежи? Вчера сметаше зошто сите посветиле твит/фб пост за Гоце. Денес смета она што го дискутирав погоре. А утре кога ќе се осврнеме на некој тежок проблем кој го засега чо

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for