Skip to main content

Попусти

Такви сме, такви и ќе останеме.
Нептун во Mr.Bricolage пред некое време и денес dm во трговски.
Би сакал да бевме малку поцивилизирани ко народ. Да имавме малце достоинство за да не дозволиме да стапнеме врз туѓа нога само за да земеме нешто прред другите. Да не дозволиме да бидеме баш она што трговците го бараат од народот - споулавена багра на ненаситни суштества кои рушат сè пред себе за да добијат малку повеќе од другите.
Ги сфаќам попустите кои се прават на крај од секоја сезона во бутици, на почеток на школска година за купување школски прибор, на почеток на сезона на одредени овошја и зеленчуци па дури и повремените попусти во автосалоните кога пристигаат новите модели па старите идат со некои пониски цени.
Највеќе па ги разбирам попустите како оние во Непутн и во dm кога сакате за отварањето да привлечете што е можно повеќе луѓе. Ама, given the fact дека живееме во средина во која гомната да се продаваа и да паднеа на пола цена луѓето ќе се затрчаа да земат и од нив, треба да нè натера да се подзамислиме до кој степен сме стигнати.
И јас сакам место да даам 3500 за парфемот да го зеам за 1750, сакам и телевизор нов наместо за 28000 да го зеам за 19000. Сакам и фала богу кола од 24000 евра која сега паднала на 21000 да ми се паркира пред зграда.
Ама не го сакам тоа по цена да треба да се понашам онака како што по сликите и коментарите видов дека се понашале луѓето денес пред dm, или на отварањето на Mr.Bricolage.
Добро бе мајко му, на среде работен ден толку луѓе успеаа да се напикаат во толкацка продавница? Иде ли некој на работа? Има ли некој обврски низ дома, ручек да направи, деца да изгледа? Се обидува ли некој да мрдне од местото на кое се жали дека му е лошо вложувајќи некаков труд? Или ајде, ќе идеме ќе се испогазиме меѓу себе, повеќето шо ќе влезат и тие 50% попуст ќе им се видат малце и одма ќе излезат надевајќи се дека сепак ќе добијат од оние малине парфемчиња ко орифлејм шо ги даваше ко тестери колку да осетат нешто за џабе.
Како па да не изговор дека народот нема пари. Сите со смартфони у раце, сите по кафиња испоседнати 24/7, сите со ново парче облека преку една до две недели, сите на шопинзи наваму - натаму, се фрлаат пари по free-shops за парфеми, патики, тренерки, храна и на крај ќе немаат истите пари тука да ги купат работите шо им требаат па ајдеее ќе се фрлиме на попуст пошо кај нас се нема леб да се јаде.
Лично познавам неколку луѓе кои ќе отидат не од шо ги интересира шо и како има таму, туку поради фактот дека некој ќе земе нешто на попуст, па зошто да не пробаат и они. Као, зошто он да го купи поефитно денес, а јас не - па макар тоа било и по цена децата покасно да си идат од градинка пошо не си стигнал на време да ги земеш.
Сакаме почит од другите, а не гледаме колку примитивно се понашаме.
За нас буквално важат оние вицовине:

  • - Како да натераш евреи да се потепаат? Фрли им паричка.  (не ширам расизам туку користам прилика да изразам став преку претходно прикажани ситуации) 
  • - Како да натераш попови очи да си извадат? - Фрли им дете.


Кај нас шо и да сакаш да направиш доволно е нешто на попуст да ставиш - било тоа потребно или не, добар процент од популацијата ќе излезе и ќе го купи и на крај истото тоа има големи шанси да заврши запоставено и да фаќа прашина во некој дел од домот.
Секако, од утре натаму - сите со кесите од dm на рака закачени. Фрлајте се што е Unique, Cosmo или било која друга специјализирана продавница. Тргнете SPRFLD кеси, запоставете Terranova, New Yorker, Lacoste, Y-London, Bata и било која друга поизвикана марка. Па дури и да си купите нешто од таму префрлајте у кесата од dm и истата не заборавајте да ја користите најмалку 2-3 месеци дур не дојде следен попуст и не идете да купите нешто. Повторете го ова по обновување на кесата. И не заборавајте, најважажно е да имате нешто од dm сега, не гледајте дали ви треба или не.

Одјава до следен попуст и фрлете поглед на ситуацијата од денес.




Popular posts from this blog

Скопје и ноќниот живот

Не знам дали е до мене (не е!) или до градот наш насушен, ама постов ќе го почнам директно со потенцирање на неговата цел - НОЌНИОТ ЖИВОТ У ГРАДОВ Е СРАЊЕ! Ако тргнете во петок вечер да излезете, без притоа да немате некаде резервација, шансите да најдете место се нула. Скопје е веројатно првиот град во светот каде се резервираат места на шанк. Од кога по ѓаволите шанкот е нешто што се резервира?! Као, ако е празно, застануваш пиеш и си идеш, ако не е само си идеш и тоа е тоа. Вториот агол од кој можете да го разгледате нашиот ноќен живот е изборот на локали каде може да отидете. Не знам, 10 нека се преку сила. Години уназад се истите локали само шо на година дена менуваат име и лик, две недели има поразлична музика и концепт на забави и после тоа - сè по старо. - Беше у тоа новото на плоштад? Многу е добро, се вика 'рендомиме'. - Не беше тоа 'претходнорендомиме'? - Па да ама се смени газдата и внатре малку ентериерот и сеа е многу кул место. * исти фаци, иста ...

Пролет во есен

Есен е. Природата почнува да се повлекува, да умира, да исчезнува. Небото почнува сè почесто да плаче за многуте бои кои се губат и се заменуваат со сивилото на ладот. Се раѓа една општоприфатена депресија. Шеташ по улица и во сечии очи, дури и во оние насмеаните, наоѓаш по некоја ронка меланхолија која успева да допре до тебе и да почне полека да те претопува во општиот хаос на недефинирани емоции. Од очила за сонце, преминуваш во влечење на чадор за дожд кој ти треба најмногу оној пат кога ќе го заборавиш дома или на факултет. Наутро, ја вадиш ногата од под ќебе и сфаќаш дека ќе ти треба сета сила на светот за да се измолкнеш од топлината и сигурноста на креветот и да стапнеш во ладот на денот исполнет со обврски кои поради недостаток на сонце ќе бидат минимум три пати потешки. Вировите по улица ги користиш како огледало за некој паралелелн универзум во кој се надеваш дека енергијата нема да ти биде исцицана од депресијата на околината. Погледнуваш надолу, кон еден вир и се соочува...

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities ...