Skip to main content

Ме разочара

Сме го кажале, ни го кажале. Тек допрва уште повеќе и ќе го слушаме.
Што е всушност некој некого да разочара? Сте се запрашале ли што ви значи вам некој кога ве разочарува?

Јас, онака искрено, ретко се разочарувам од луѓето. Нели, за да ме разочара некој мене како прво треба да ми е некој од оној најтесниот круг на пријатели во кој не можете да го стајте секој познаник со кој сте си размениле некои муабети 2-3 пати tete-a-tete.
Дополнително, разочарување за мене предстатува нешто кое се коси со работите кои ти си ги поставил како твоја карактеристика пред мене. Нешто кое ја руши онаа слика која сам ја имаш изградено како личност во моите очи. Разочарување е она што ќе ми покаже дека довербата која сум ја имал во тебе била залудна и стекната на некој подмолен начин.
Од друга страна, она што секојдневно го гледам како пракса на повеќето е дека разочарувањето го карактеризираат како нешто кое вушност ја нарушува сликата која тие ја создале за тебе а истата не е во склад со тоа што ти го нудиш. Односно, нели, ги разочаруваш кога започнуваш малку поинтензивно да си тераш по свое, кога престануваш да ги исполнуваш нивните замисли за тоа како еден човек треба да функционира.
Разочаруваш други кога своето мислење го истакнуваш со еден повисок тон и на начин кој никако не влегува во границите на нивните убедувања.

До оние кои туку - така кажуваат на некого дека ги разочарал, размислете дали разочарувањето е негова вина или последица на вашата неможност да процените карактер на човек и до каде истиот може да се развива.

А до оние кои често слушаат дека разочарале некого - оставете ги работите онака како што се, сè до оној момент додека сте сигурни во себе дека го правите правилното за себе и дека живеете и дејствувате онака како што вие мислите дека е најсоодветно.

И, разочарав некој со постов?


Popular posts from this blog

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for

Пролет во есен

Есен е. Природата почнува да се повлекува, да умира, да исчезнува. Небото почнува сè почесто да плаче за многуте бои кои се губат и се заменуваат со сивилото на ладот. Се раѓа една општоприфатена депресија. Шеташ по улица и во сечии очи, дури и во оние насмеаните, наоѓаш по некоја ронка меланхолија која успева да допре до тебе и да почне полека да те претопува во општиот хаос на недефинирани емоции. Од очила за сонце, преминуваш во влечење на чадор за дожд кој ти треба најмногу оној пат кога ќе го заборавиш дома или на факултет. Наутро, ја вадиш ногата од под ќебе и сфаќаш дека ќе ти треба сета сила на светот за да се измолкнеш од топлината и сигурноста на креветот и да стапнеш во ладот на денот исполнет со обврски кои поради недостаток на сонце ќе бидат минимум три пати потешки. Вировите по улица ги користиш како огледало за некој паралелелн универзум во кој се надеваш дека енергијата нема да ти биде исцицана од депресијата на околината. Погледнуваш надолу, кон еден вир и се соочува

Скопје и ноќниот живот

Не знам дали е до мене (не е!) или до градот наш насушен, ама постов ќе го почнам директно со потенцирање на неговата цел - НОЌНИОТ ЖИВОТ У ГРАДОВ Е СРАЊЕ! Ако тргнете во петок вечер да излезете, без притоа да немате некаде резервација, шансите да најдете место се нула. Скопје е веројатно првиот град во светот каде се резервираат места на шанк. Од кога по ѓаволите шанкот е нешто што се резервира?! Као, ако е празно, застануваш пиеш и си идеш, ако не е само си идеш и тоа е тоа. Вториот агол од кој можете да го разгледате нашиот ноќен живот е изборот на локали каде може да отидете. Не знам, 10 нека се преку сила. Години уназад се истите локали само шо на година дена менуваат име и лик, две недели има поразлична музика и концепт на забави и после тоа - сè по старо. - Беше у тоа новото на плоштад? Многу е добро, се вика 'рендомиме'. - Не беше тоа 'претходнорендомиме'? - Па да ама се смени газдата и внатре малку ентериерот и сеа е многу кул место. * исти фаци, иста