Skip to main content

Кога бев мал

Не беше одамна, ама беше пред добри 10-11 години кога бев не многу мал но не и многу голем за да можам едноставно да уживам во детските моменти. Бев како и сите деца на таа возраст, рацете до лакти во земја и кал, нозете со кратери од паѓање по асфалт, блузата испрљана пошо само шо сум ја облекол на жмурка сум се криел под кола...
Е баш тој период, кога уживав во безгрижноста која со текот на времето како растеме полека но сигурно и мноооогу брзо се губи, беше период и кога почнував да слушам музика ама онака со намера да ја слушам, као ја чекам песната на радио, ја чекам на телевизија на некоја од емисиите... Доаѓаше период кога играта надвор на улица ми беше интересна ама ми стануваа интересни работи кои понекогаш бараа да си скратам од времето поминато во паѓање по тротоари и изведување секакви лудории надвор.
Токму за тоа сакам да биде постов, за периодот кога бев мал и кога вниманието почнав да го насочувам малку кон музиката.
Ќе речат некои сум слушал глупа музика пошо не е оној типичен рок со кој повеќето може растеле, не се оние типични бендови кои денес со по 50 години кариера тераат луѓе на свршавање, ама воопшто не ми е гајле за тоа.
Јас бев дете во период кој за мене беше преубав и во кој период се слушаше музиката која токму овде и ќе ја посочам.
Се надевам ќе уживате во можеби подолгата листа на песни кои ме потсеќаат на времето кога најголем проблем ми беше тоа што не сум успеал да ги спасам другарчињата дур сме играле жмурка.

Па, да почнеме...


Ако сте сè уште тука, и ги разгледавте песните кои моментално ми текнуваат (а сигурно има и многу други) дека ми го разубавувале детството, тогаш сум сигурен дека секоја една од овие ве потсетила вас на некоја песна која ви била хит во времето кога сте уживале во слободата на животот. 
Слободно додадете наслов на песна во коментар за кој мислите дека треба да ја дополни листава.
За крај,




Popular posts from this blog

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for

Пролет во есен

Есен е. Природата почнува да се повлекува, да умира, да исчезнува. Небото почнува сè почесто да плаче за многуте бои кои се губат и се заменуваат со сивилото на ладот. Се раѓа една општоприфатена депресија. Шеташ по улица и во сечии очи, дури и во оние насмеаните, наоѓаш по некоја ронка меланхолија која успева да допре до тебе и да почне полека да те претопува во општиот хаос на недефинирани емоции. Од очила за сонце, преминуваш во влечење на чадор за дожд кој ти треба најмногу оној пат кога ќе го заборавиш дома или на факултет. Наутро, ја вадиш ногата од под ќебе и сфаќаш дека ќе ти треба сета сила на светот за да се измолкнеш од топлината и сигурноста на креветот и да стапнеш во ладот на денот исполнет со обврски кои поради недостаток на сонце ќе бидат минимум три пати потешки. Вировите по улица ги користиш како огледало за некој паралелелн универзум во кој се надеваш дека енергијата нема да ти биде исцицана од депресијата на околината. Погледнуваш надолу, кон еден вир и се соочува

Скопје и ноќниот живот

Не знам дали е до мене (не е!) или до градот наш насушен, ама постов ќе го почнам директно со потенцирање на неговата цел - НОЌНИОТ ЖИВОТ У ГРАДОВ Е СРАЊЕ! Ако тргнете во петок вечер да излезете, без притоа да немате некаде резервација, шансите да најдете место се нула. Скопје е веројатно првиот град во светот каде се резервираат места на шанк. Од кога по ѓаволите шанкот е нешто што се резервира?! Као, ако е празно, застануваш пиеш и си идеш, ако не е само си идеш и тоа е тоа. Вториот агол од кој можете да го разгледате нашиот ноќен живот е изборот на локали каде може да отидете. Не знам, 10 нека се преку сила. Години уназад се истите локали само шо на година дена менуваат име и лик, две недели има поразлична музика и концепт на забави и после тоа - сè по старо. - Беше у тоа новото на плоштад? Многу е добро, се вика 'рендомиме'. - Не беше тоа 'претходнорендомиме'? - Па да ама се смени газдата и внатре малку ентериерот и сеа е многу кул место. * исти фаци, иста