Skip to main content

Допир


Топлина на срцето, чувар на душата. Едно нешто кое воздигнува. Нè исполнува со надеж, нè исполнува со среќа, нè исполнува со мисла за подобро утре.
Допир, чист и невин како солза, која штотуку се пролеала од лицето на еден млaд човек. Допир, нежен како свила, која штотуку е исткајана. Допир, мирис на море кое нè зашеметува и ни овозможува слобода на мислите, исполнување на душата и продлабочување на мудроста. Допир како сончев зрак, кој нè гали по лицето рано наутро кога ги отвараме очите, спремни да се соочиме со новиот ден, полека напуштајќи го светот на сонот. Допир кој ја претставува љубовта на две срца, заслепени едно од друго, заталкани во мистичниот свет на љубовта каде сè е така розово. 
Но од друга страна, допир, кој го носи со себе сивилото на градскиот смог, бучавата на секојдневниот живот, подемите и падовите кои како силен пожар ја горат и онака веќе пресушената полјана на животот. Допир кој успева да те врати во суровата реалност, притоа отсекувајќи ги крилјата за да ја скрати слободата на душата, која како див звер заробена во кафез бара начин да летне и да биде слободна...
 Допир кој нè потсетува дека е време да се разбудиме и допир кој ни дава на знаење дека има и следна вечер кога повторно, полека ќе потонеме длабоко во закрилата на љубовта, топлината на сонот и убавината на мистичноста...

Popular posts from this blog

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for
Повеќе »

Пролет во есен

Есен е. Природата почнува да се повлекува, да умира, да исчезнува. Небото почнува сè почесто да плаче за многуте бои кои се губат и се заменуваат со сивилото на ладот. Се раѓа една општоприфатена депресија. Шеташ по улица и во сечии очи, дури и во оние насмеаните, наоѓаш по некоја ронка меланхолија која успева да допре до тебе и да почне полека да те претопува во општиот хаос на недефинирани емоции. Од очила за сонце, преминуваш во влечење на чадор за дожд кој ти треба најмногу оној пат кога ќе го заборавиш дома или на факултет. Наутро, ја вадиш ногата од под ќебе и сфаќаш дека ќе ти треба сета сила на светот за да се измолкнеш од топлината и сигурноста на креветот и да стапнеш во ладот на денот исполнет со обврски кои поради недостаток на сонце ќе бидат минимум три пати потешки. Вировите по улица ги користиш како огледало за некој паралелелн универзум во кој се надеваш дека енергијата нема да ти биде исцицана од депресијата на околината. Погледнуваш надолу, кон еден вир и се соочува
Повеќе »

Скопје и ноќниот живот

Не знам дали е до мене (не е!) или до градот наш насушен, ама постов ќе го почнам директно со потенцирање на неговата цел - НОЌНИОТ ЖИВОТ У ГРАДОВ Е СРАЊЕ! Ако тргнете во петок вечер да излезете, без притоа да немате некаде резервација, шансите да најдете место се нула. Скопје е веројатно првиот град во светот каде се резервираат места на шанк. Од кога по ѓаволите шанкот е нешто што се резервира?! Као, ако е празно, застануваш пиеш и си идеш, ако не е само си идеш и тоа е тоа. Вториот агол од кој можете да го разгледате нашиот ноќен живот е изборот на локали каде може да отидете. Не знам, 10 нека се преку сила. Години уназад се истите локали само шо на година дена менуваат име и лик, две недели има поразлична музика и концепт на забави и после тоа - сè по старо. - Беше у тоа новото на плоштад? Многу е добро, се вика 'рендомиме'. - Не беше тоа 'претходнорендомиме'? - Па да ама се смени газдата и внатре малку ентериерот и сеа е многу кул место. * исти фаци, иста
Повеќе »