Skip to main content

#твитеркалендар 2014

Се изначитав сè и сешто за овогодинешниот твитер календар. Може да пратев каква е ситуацијата лани ќе го видев истово како и оваа година, но ќе пишувам само за актуелниов календар.
Почна од обична идеја, за продолжување на минатогодишната акција и проширување кон една малку поинаква област.
Јас бев еден од оние кои се пријавија и се сметав себе за човек со огромна храброст. Бевме на состанок на кој се поставија основните идеи, се презентираше малку подетално замислата и се правеа некои почетни планови со секој од пријавените за тоа како би изгледал крајниот продукт. И да, до некаде сте во право дека соблекување во 21 век не е револуција, но тоа е доколку гледате во светски рамки. Ама ако ја земете површинава од 25.713 километри квадратни, додадете Македонци, Албанци, Турци, Роми, Босанци, Срби и останати присутни етнички групи, па ова го засолите со нивните сфаќања кои се соодветни за 20ти век, ќе добиете една средина каде покажувањето на голо тело сè уште е табу тема и нешто што шокира и запрепастува.
Да се вратам на почетната поента.
Кога разговарав дома со моите за календаров и им кажав што сè подразбира учеството во акцијата, строго се противеа, ми изнакажаа милион работи кои се последица на нивните сфаќања и јас откако го земав предвид и нивното мислење сфатив дека всушност и ја немам баш таа храброст да се соблечам гол пред пошироката јавност во државава, каде сечиј чекор е проследен со рекла - казала муабети. И мене не ми е срам да признаам дека немав доволно храброст, не ми е срам да кажам дека за ова не одлучив да одам против мислењето на домашните. Ама не се ни дрзнувам да ги нападнам оние на кои ова не им било никаков проблем.
Од овој аспект можам само да потврдам дека за сликањево е сериозно потребна голема решителност и храброст. Нека биде тоа и потреба од себепромоција со која поединци мислат дека така би станале попознати, поценети или поприфатени. Нека биде тоа и последица од желбата да се направи општеството послободоумно во аспект на уметноста, голотијата и прифаќањето на она што се крие под парчињата облека. Едноставно, добра идеја, со реализација која тешко поминува, пошо нели, Македонија.
Ете може и мене не ми се допаѓа во целост како излезе крајниот продукт. Може не сакам курови и цицки да се промовираат за да се подигне свеста кај граѓаните. Може сметам дека е превулгарно особено затоа што денес секој човек има пристап до интернет, дури и мали деца кои не се баш запознаени со анатомијата на човекот и кој дел за што точно се користи (#хехе).
Ама па од друга страна, сексуалното самозадоволување нема да ви биде толку интересно ако треба да замислите наместо да пуштите порнич и да глеате курови, цицки и пички во акција. Така да, и не треба баш светци да се правиме сега околу целата nudity атмосфера на календарот.
Секогаш имало и ќе има поделени мислења. Секогаш ќе се најдат ЗА и ПРОТИВ ставови. Вкусот е индивидуална работа. Но ниски и навредливи коментари, омаловажувања, посочувања со прст и исмејувања, не ве прават чекор понапред. Исто како што не се чекор понапред ни луѓево со идејата и реализацијата. Пошо читам дека ги нарекувате 'самонаречени авангардисти, интелектуалци и елитисти'.
Едноставно, прашање на интереси е. Вие повеќе се интересирате за на Станија цицките, сликаниве за со своето голо тело да дадат придонес во подигање на сексуалната свест на граѓаните. А нè има и такви кои на ова ќе кажеме 'Јас не би, но браво за вас', пошо на крај они се тие кои се соблечени а не јас или вие.

До наредниот #твитеркалендар, одјава од темава.
@Publishermkd

Popular posts from this blog

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for

Пролет во есен

Есен е. Природата почнува да се повлекува, да умира, да исчезнува. Небото почнува сè почесто да плаче за многуте бои кои се губат и се заменуваат со сивилото на ладот. Се раѓа една општоприфатена депресија. Шеташ по улица и во сечии очи, дури и во оние насмеаните, наоѓаш по некоја ронка меланхолија која успева да допре до тебе и да почне полека да те претопува во општиот хаос на недефинирани емоции. Од очила за сонце, преминуваш во влечење на чадор за дожд кој ти треба најмногу оној пат кога ќе го заборавиш дома или на факултет. Наутро, ја вадиш ногата од под ќебе и сфаќаш дека ќе ти треба сета сила на светот за да се измолкнеш од топлината и сигурноста на креветот и да стапнеш во ладот на денот исполнет со обврски кои поради недостаток на сонце ќе бидат минимум три пати потешки. Вировите по улица ги користиш како огледало за некој паралелелн универзум во кој се надеваш дека енергијата нема да ти биде исцицана од депресијата на околината. Погледнуваш надолу, кон еден вир и се соочува

Фаца сум

Китовите од Данска. Денес за тоа се фатија да мудруваат дека не требало да им се придава толку значење. Демек децата во Африка биле поважни, децата во Африка би дале сè за да го имаат вниманието кое им се посвети на китовите денес. Истите тие луѓе кои денес мрчат за китовите во корист на афричките деца, утре кога секој од нас ќе стави статус дека треба да се подигне свеста за животот на децата во Африка, ќе промрчи како тоа ние на правиме нишо конкретно и само пишуваме статуси. Тогаш децата во Африка ќе станат сосем неважни, откако претходно веќе ги искористиле како материјал за споредба со данските китови. Не сфаќам, задоволство ли е да седнеш и да мрчнеш било каде, на било што без ниту малце да размислиш дали си во право? Влегува ли како искуство во CV она што сè повеќе станува главен тренд по социјалниве мрежи? Вчера сметаше зошто сите посветиле твит/фб пост за Гоце. Денес смета она што го дискутирав погоре. А утре кога ќе се осврнеме на некој тежок проблем кој го засега чо