Можеби кога знаете дека имате блиски луѓе не треба да си играте само за да ја истестирате јачината на врската која ве држи заедно.
Тоа е грижа на совест. Тоа е оној момент кога сфаќате дека сте ја направиле погрешната одлука. Моментот кога ќе сфатите дека довербата која сте ја положиле во 'новите' пријателства на сметка на старите и вистинските е наполно пропадната. Ќе сфатите дека проблемот не е во тоа да имате нови пријателства, туку во неспособноста да ги балансирате и оние кои веќе се тука, до вас. Човек е најочаен кога е сам. А кога е очаен и исплашен, како и давеникот, ќе се фати за последната сламка. Тоа ќе ве остави заробени во лажните пријателства дури спомените на вистинските и искрените ве болат и ве печат како сол на рана.
Можеби кога поврзаноста е доволно силна со некого, не треба тој некој да го ставите на hold во име на good old times и да се свртите према барање на нови пријателства.
Можеби ако сте свесни за вредноста на едно вистинско пријателство ќе знаете дека слабата комуникација доведува до разнишување на стабилноста.
Ако погледнете малку околу вас може и ќе станете свесни како ги оттурнувате од себе луѓето за кои сте тврделе дека ви се сè во животот.
Можеби ако научите да слушате и да прифаќате дека некогаш сте и вие криви, нема да создавате одбивност кај оние кои ви укажуваат на тоа само затоа што им значи вашето пријателство.
Нормално е едниот секогаш повеќе да дава од другиот. Нормално е во различни периоди секој од вас различно да се вложи во врската. Ама не значи дека ако на некој му е навистина до вашето пријателство дека тој ќе треба да се преврти наопаку, да се намести на трепки и да го изигра Тешкото само затоа што вие сметате дека на постоечките односи не им се потребни дополнителни зацрвстувања.
Доцна ќе биде кога ќе сфатите дека сте направиле грешен избор за верување на погрешните луѓе. Доцна ќе биде тогаш да се присетите на она што сте го имале со оние кои сте ги оттурнале од себе. Тотално неефективно ќе биде потоа да се обидувате да ги вратите назад со муабети од типот на:
Не знам што се случи меѓу нас.Нормално е дека нема да знаете што се случило. Нормално е дека нема да знаете ни зошто се тие последици. Нормално е дека во тој момент ќе го обвините и оној кој правел сè за да ја одржи вашата врска во нормала.
Зошто вака испадна?
Не требаше да го дозволиме ова. Двајцата сме виновни.
Тоа е грижа на совест. Тоа е оној момент кога сфаќате дека сте ја направиле погрешната одлука. Моментот кога ќе сфатите дека довербата која сте ја положиле во 'новите' пријателства на сметка на старите и вистинските е наполно пропадната. Ќе сфатите дека проблемот не е во тоа да имате нови пријателства, туку во неспособноста да ги балансирате и оние кои веќе се тука, до вас. Човек е најочаен кога е сам. А кога е очаен и исплашен, како и давеникот, ќе се фати за последната сламка. Тоа ќе ве остави заробени во лажните пријателства дури спомените на вистинските и искрените ве болат и ве печат како сол на рана.