Skip to main content

Стоп. Каде понатаму?

Едни жени хејтаат други пошо не биле доволно женствени, излагале со патики, оделе без шминка, се носеле секаде покежуал. Другиве па хејтаат штикла, шминка, префинет вкус на облекување. Една група фура филм дека да си курва и кучка е фенси и кул - друга, светици за во манастир.
Едни мажи хејтаат други кои не гледаат спорт. Не биле мажи тоа, жени биле заробени у машко тело. Други ги хејтаат овие првите шо од спорт подалеку не виделе.
Има и такви шо на жена гледаат само како на појава во која можеш да си го пикнеш курот. Од жените па има такви шо мажот го замислуваат како потчинето суштество кое е вечно зависно од нивниот пол.
Твитерџии хејтаат други твитерџии пошо твитале досетки место да оправаат држава. Вториве се напињаат шо некој се замара со нив и си тераат свој филм дека твитер е место за заебанција.
Сите генерално мразат чекирање на фејсбук и ставање цели албуми од едно искачање. А сите порано имале по 11 алубми од еден викенд само сега им се со опција Only Me за да можат да ја тролаат широката маса.
Турбофолк е лош стил на музика. Само алтернатив вреди и нешо рокче а у. Комерцијала е срање. Сите се у фазон за вкус не се дискутира а те вреѓаат бре очи ти вадат со вруќо лажиче ако немате исто мислење.


Каде отидовме бе? Зборуваме за слободата на избор, говор, мисла а ги осудуваме сите кои не влегуваат во нашата замисла за човек.
Не се они криви за тоа, не се они аномалија. Нас свеста ни е ограничена. А ограничена свест се едначи со големо его и самопрогласување за дел од непостоечката супериорна раса.

Popular posts from this blog

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for

Пролет во есен

Есен е. Природата почнува да се повлекува, да умира, да исчезнува. Небото почнува сè почесто да плаче за многуте бои кои се губат и се заменуваат со сивилото на ладот. Се раѓа една општоприфатена депресија. Шеташ по улица и во сечии очи, дури и во оние насмеаните, наоѓаш по некоја ронка меланхолија која успева да допре до тебе и да почне полека да те претопува во општиот хаос на недефинирани емоции. Од очила за сонце, преминуваш во влечење на чадор за дожд кој ти треба најмногу оној пат кога ќе го заборавиш дома или на факултет. Наутро, ја вадиш ногата од под ќебе и сфаќаш дека ќе ти треба сета сила на светот за да се измолкнеш од топлината и сигурноста на креветот и да стапнеш во ладот на денот исполнет со обврски кои поради недостаток на сонце ќе бидат минимум три пати потешки. Вировите по улица ги користиш како огледало за некој паралелелн универзум во кој се надеваш дека енергијата нема да ти биде исцицана од депресијата на околината. Погледнуваш надолу, кон еден вир и се соочува

Скопје и ноќниот живот

Не знам дали е до мене (не е!) или до градот наш насушен, ама постов ќе го почнам директно со потенцирање на неговата цел - НОЌНИОТ ЖИВОТ У ГРАДОВ Е СРАЊЕ! Ако тргнете во петок вечер да излезете, без притоа да немате некаде резервација, шансите да најдете место се нула. Скопје е веројатно првиот град во светот каде се резервираат места на шанк. Од кога по ѓаволите шанкот е нешто што се резервира?! Као, ако е празно, застануваш пиеш и си идеш, ако не е само си идеш и тоа е тоа. Вториот агол од кој можете да го разгледате нашиот ноќен живот е изборот на локали каде може да отидете. Не знам, 10 нека се преку сила. Години уназад се истите локали само шо на година дена менуваат име и лик, две недели има поразлична музика и концепт на забави и после тоа - сè по старо. - Беше у тоа новото на плоштад? Многу е добро, се вика 'рендомиме'. - Не беше тоа 'претходнорендомиме'? - Па да ама се смени газдата и внатре малку ентериерот и сеа е многу кул место. * исти фаци, иста