Мај бе, последен ден.
Ми се иде на одмор у самава секунда. Сакам да фатам да трчам накај некоја плажа, независно у која земја околу нас. Ми се бега од Скопјево, ми се бега од обврскиве, од луѓево, од атмосферава, од сивотијата на Македонија. Ми се оди таму негде кај шо морските бранови маваат по крајбрежјето и каде дури и детскиот џагор кој вообичаено те вади од такт ти звучи убаво и смирувачки, пошо знаеш дека не си заглавен у секојдневието, туку си некаде таму, подалеку.
Ми се трча по песочна плажа у 7 попладне коа го снемува сонцето. Ми се пие коктел у најжешкото покрај базен у хотел за да се освежам. Ми се излага да се шетам по тесните шеталишта со безбројни мали продавнички со локални сувенирчиња од по 1, 2, 3, 5, 10 и нагоре евра шо ги купуваш за од онака, без никаква цел.
Ми се јаде 'плажеста' храна, парче пица, гиро, палачинка, крофни дури цапкам со нозете у вода/песок/камчиња.
Сакам да станувам насабајле за да отидам на доручек па да продужам накај плажа, да се сместам и да не мрдам до пладне. Да се соберам после за да отспијам уште малку и попладнето да се вратам на лежалка со музика на слушалки, наочари за сонце и поглед изгубен у хоризонтот.
Вечерни пиења, журки и тупси тупси музика годинава радо ќе ги скокнам. Сакам мир, сакам тишина, сакам многу спиење, многу одмарање и мнооооогу малку шетање и разгледување на локални и околни туристички атракции.
Скроз различно од Скопјево да биде, со луѓе шо не ги глеаш секој ден во истиот автобус, одејќи накај истата релација со истата цел.
Сакам одмор.
Ми се иде на одмор у самава секунда. Сакам да фатам да трчам накај некоја плажа, независно у која земја околу нас. Ми се бега од Скопјево, ми се бега од обврскиве, од луѓево, од атмосферава, од сивотијата на Македонија. Ми се оди таму негде кај шо морските бранови маваат по крајбрежјето и каде дури и детскиот џагор кој вообичаено те вади од такт ти звучи убаво и смирувачки, пошо знаеш дека не си заглавен у секојдневието, туку си некаде таму, подалеку.
Ми се трча по песочна плажа у 7 попладне коа го снемува сонцето. Ми се пие коктел у најжешкото покрај базен у хотел за да се освежам. Ми се излага да се шетам по тесните шеталишта со безбројни мали продавнички со локални сувенирчиња од по 1, 2, 3, 5, 10 и нагоре евра шо ги купуваш за од онака, без никаква цел.
Ми се јаде 'плажеста' храна, парче пица, гиро, палачинка, крофни дури цапкам со нозете у вода/песок/камчиња.
Сакам да станувам насабајле за да отидам на доручек па да продужам накај плажа, да се сместам и да не мрдам до пладне. Да се соберам после за да отспијам уште малку и попладнето да се вратам на лежалка со музика на слушалки, наочари за сонце и поглед изгубен у хоризонтот.
Вечерни пиења, журки и тупси тупси музика годинава радо ќе ги скокнам. Сакам мир, сакам тишина, сакам многу спиење, многу одмарање и мнооооогу малку шетање и разгледување на локални и околни туристички атракции.
Скроз различно од Скопјево да биде, со луѓе шо не ги глеаш секој ден во истиот автобус, одејќи накај истата релација со истата цел.
Сакам одмор.