Skip to main content

Интелектот на просечниот освестен македонец

Во време на политичка криза каде буквално станува збор за живот или робија, кога народот станува да се побуни против недостаток на демократија, недостаток на слобода на избор и говор, недостаток на толеранција, недостаток на правен систем, недостаток на квалитет во секој сегмент од животот на еден граѓанин, се соочуваме со идеолошка криза на бунтовната група која тврди дека се бори за подобро утре.

Нема да навлегувам во партиските ангажмани на луѓето. Нема ниту да се осудам да му мрчам на некој зошто е симпатизер или член на една, друга или трета политичка партија. Ниту на крај памет не би си дал за право да му речам на некој дека е ретардиран само поради тоа што не е на мојата бранова должина за одредена тема или сет на теми.

Не сте слободоумни и без предрасуди само ако се решите да поддржите одреден број на маргинализирани групи, независно дали е од аспект на сексуална определба, здравствена или финансиска состојба или национална припадност. Не ги гледајте само опипливите работи по кои ќе ги дефинирате луѓето како прифатливи или неприфатливи за вас.
Немојте да се фалите дека не ви пречи лапање на две девојки у јавност кога исмејувате човек кој слуша музика поинаква од таа шо ја сакате.
Не се гордејте со тоа што би биле среќни да гледате како двајца мажи среќно заљубени се шетаат фатени за рака ако притоа навредувате човек кој ужива во поинаква кинематографија од таа која ви се допаѓа.
Џабе сте океј со дружењето со ХИВ позитивни личности кога дури се поздравувате со нив им се смеете на трите девојки кои поминале во тигрести хеланки и ги нарекувате сељанки од зад планина.
Не е во ред гласно да се борите за правата на лицата со физички/психички инвалидитет а притоа неистомислениците да ги наречете инвалидизирани у паметот.
Тажно е кога се борите против сиромаштија притоа организирајќи манифестации за собирање донации за исполнување на политички цели.
Мачно е кога ве читам како се борите за правата на жената и нејзината еднаквост во општеството и првата која ќе одлучи дека сака да биде домаќинка и да се посвети на семејство наместо на професија веднаш ја обележувате како маолумна, нереализирана и неспособна вештерка.
Трагично е да посветувате цели реферати на бранење на слободата за изразување на различен/спротивен став а притоа максимално да вложувате енергија во обезвредување на она што не се совпаѓа со вашата зацртана слика.

Не ми пречи ниту еден начин на изразување револт. Не ми пречи борба за подобро утре. Не ми пречи напредок на општеството во секоја насока. Но ми пречи кога е тоа селективно, исто како до сега, само од другата страна на мостот.

Ама вие си знаете. Јас сум само уште еден платеник кој бидејќи не е со вас, нема право на свој став, а ако веќе го има и го искаже, одма има дополнителна трансакциска сметка со нелегални приливи од некои темни и мрачни бесправно добиени пари.

До следната интелектуална поставка.

Се читаме.



Popular posts from this blog

Баба ми

Годинава излезе да е онаа преку 2-3 години коа се кречи дома па коа се ротира мебел па коа се прередува сè што ќе се најде дома, нели за да се освежи атмосферата и целиот ентериер. И фала богу успеав да ги натерам мајка ми и брат ми да попуштат и да почнеме да фрламе некои стари работи кои зафаќаат место, никако не се користат и само пречат. Трета недела како сме растурени дома и еве денес почна крајот. Се намести сè кај што треба да биде, се средивме и ние малку и остана сеа само селектирањето на работите шо ќе си одат и тие шо ќе останат. Недела. Глупа недела. Ден пред работа. Пред 5 ултра напукани денови со обврски. И ден кога брат ми излага и останувам сам да разгледам шо ќе лета у канта шо ќе остане дома да потсеќа на минатото. И седнувам така, кутија по кутија, сè што стоело под спалната да прочепкам, да видам. Налетувам на една кутија со пликоа. Зелени, жолти, бели, црвени. Секакви пликоа. Отворам во нив, и напикани по неколку честитки, онака на купче по 5-6 за да не с

Фаца сум

Китовите од Данска. Денес за тоа се фатија да мудруваат дека не требало да им се придава толку значење. Демек децата во Африка биле поважни, децата во Африка би дале сè за да го имаат вниманието кое им се посвети на китовите денес. Истите тие луѓе кои денес мрчат за китовите во корист на афричките деца, утре кога секој од нас ќе стави статус дека треба да се подигне свеста за животот на децата во Африка, ќе промрчи како тоа ние на правиме нишо конкретно и само пишуваме статуси. Тогаш децата во Африка ќе станат сосем неважни, откако претходно веќе ги искористиле како материјал за споредба со данските китови. Не сфаќам, задоволство ли е да седнеш и да мрчнеш било каде, на било што без ниту малце да размислиш дали си во право? Влегува ли како искуство во CV она што сè повеќе станува главен тренд по социјалниве мрежи? Вчера сметаше зошто сите посветиле твит/фб пост за Гоце. Денес смета она што го дискутирав погоре. А утре кога ќе се осврнеме на некој тежок проблем кој го засега чо

Апел со мала лична историја

Растев во средина каде машките играа со колички и носеа машки бои, каде беше срамота и неприфатливо за машко да игра ластик со девојчињата пред зграда, да сака да им прави плетенки на другарките. Растев во средина каде „тоа е за женски/машки“ беше најверојатно секоја трета реченица која возрасните ја кажуваа.  Како поразличен од групата на машки деца во зграда никогаш не се пронајдов во играњето фудбал – затоа секогаш стоев на страна и затоа секогаш се буткав да се дружам со девојчињата бидејќи „женските“ игри ми беа поинтересни. Од тука нормално излегоа и сите наредни ситуации во кои сум се нашол не само јас, туку и многу други „поразлични“ деца. Во основно на почеток и не беше така лошо, првите четири години бевме уште мали за било што да дојде до израз, да се коментира, да се забележува иако бидувањето педантен откако се сеќавам беше потенцирано како „нежна“ карактеристика која ја поседувам. Наредните четири години кога дефинитивно се приметуваше дека не сум into the activities for