Не е еуфорија.
Комбинација од спомени од семејна топлина, од убава атмосфера, насмеани луѓе, симпатично украсени излози на продавници, накитени канделабри, дрвја, паркови, улици. Испреплетено со ладниот воздух, веењето на снег, тркалањето снежни топки за снешко, шарите на прозорите наутро. Чајот, столната ламба, книгата, тивката божиќна компилација од музика пуштена да ја надополнува атмосферата во позадина. Трепелтивата светлина од миризливата свеќа, волнените капа, шал и ракавици. Сеќавањето на многуте честитки кои ги праќавме и добивавме, избирањето на истите по тезгите на плоштад. Китење на елката, отплеткувањето на сијаличките и нивната музика, бирањето на нови лампиони и украси во поранешен Смешко на Максим Горки. Санката на полјаната до зграда, пакетчињата под елка, плишаните новогодишни мечиња. Зимскиот распуст, игрите со снег, мавањето со топки снег по автобуси, лижењето мразулци кои висат од покриви и натстрешници.
И денес, бидејќи многу од ова фали, поради обврските кои ги немав како дете, поради работата која сè почесто ми одзема и по 10-12 саати на ден, поради магијата која почнува сè повеќе да фали бидејќи луѓето од разни причини пробуваат да се индиферентни према целиов период, јас продолжувам да се присетувам на тоа како било.
Се присетувам бидејќи за човек најважно е во секој момент да успее да најде спомени кои ќе му вратат чувство на безгрижност, топлина, сигурност и среќа. А има ли подобар збир на сето ова од спомените на новогодишните и божиќните празници?
Уживајте ги деновиве и потрудете се и вие некому да му вродите такво чувство на тотален благодет за да има утре кога ќе се најде во канџите на суровиот свет на што да се потсети и да се осети безбедно.